Zawartość

• Treść: Różnica między warunkowaniem klasycznym a warunkowaniem operantowym
• Wykres porównania
• Co to jest warunkowanie klasyczne?
• Bezwarunkowy bodziec
• Bodziec warunkowy
• Co to jest warunkowanie operacyjne?
• Kluczowe różnice
• Wniosek

Po pierwsze, musimy wiedzieć, co jest uwarunkowane. Uwarunkowanie jest rodzajem uczenia się, które łączy się z rodzajem bodźca do ludzkiego zachowania i reakcji. Główna różnica między uwarunkowaniem klasycznym a operantem polega na tym, że w warunkowaniu klasycznym uczenie się odnosi się do reakcji mimowolnej, która pojawia się przed odpowiedzią i w przypadku warunkowania operacyjnego, uczenie się odnosi się do zmian w zachowaniu w wyniku doświadczenia, które następuje po reakcji. Klasyczne warunkowanie koncentruje się na zachowaniu mimowolnym i automatycznym. Uwarunkowania operacyjne skupiają się na wzmacnianiu lub osłabianiu zachowań dobrowolnych. Oba mają pewne różnice, ale należą do warunkowania i tego rodzaju.

Treść: Różnica między warunkowaniem klasycznym a warunkowaniem operantowym

• Wykres porównania
• Co to jest warunkowanie klasyczne?
  • Bezwarunkowy bodziec
  • Bodziec warunkowy
• Co to jest warunkowanie operacyjne?
• Kluczowe różnice
• Porównanie wideo
• Wniosek

Wykres porównania

Podstawa	Uwarunkowania klasyczne	Kondycjonowanie operacyjne
Definicja	W warunkowaniu klasycznym uczenie się odnosi się do mimowolnego zachowania występującego przed odpowiedzią.	W warunkowaniu operacyjnym uczenie się odnosi się do zmian zachodzących po odpowiedzi.
Opisany przez	Po raz pierwszy został opisany przez rosyjskiego fizjologa Iwana Pawłowa.	Po raz pierwszy został opisany przez B. F. Skinnera, amerykański psycholog.
Skupiać	Uwarunkowania klasyczne Skoncentruj się na mimowolnych, automatycznych zachowaniach.	Uwarunkowania operacyjne skupiają się na wzmacnianiu lub osłabianiu zachowań dobrowolnych.
Zaangażowany w	Polega na umieszczeniu sygnału neutralnego przed odruchem	Polega na zastosowaniu wzmocnienia lub kary po zachowaniu
Bodziec	Uwarunkowane i bezwarunkowe bodźce są dobrze określone.	Warunkowy bodziec nie jest zdefiniowany.

Co to jest warunkowanie klasyczne?

Uwarunkowania klasyczne to proces polegający na utworzeniu związku między naturalnie istniejącym bodźcem a wcześniej neutralnym. Uwarunkowania klasyczne to znacznie więcej niż tylko podstawowy termin używany do opisania metody uczenia się. Jest to technika uczenia się, w której eksperymentalnie uczy się relacji między dwoma bodźcami, które są bodźcem warunkowym i bodźcem bezwarunkowym.

Bezwarunkowy bodziec

Bodziec, który powoduje naturalną reakcję organizmu, nazywa się bodźcem bezwarunkowym

Na przykład
Wyobraź sobie psa, który ślini się, gdy widzi jedzenie. Zwierzę robi to automatycznie. Nie musi być szkolony, aby wykonywać takie zachowanie, ponieważ po prostu występuje naturalnie, nazywa się to bezwarunkowym bodźcem.

Bodziec warunkowy

Bodziec, który powoduje reakcję na coś, nazywa się bodźcem warunkowym.

Na przykład
Gdybyś zaczął dzwonić dzwonkiem za każdym razem, gdy podawałeś psu jedzenie, powstałoby skojarzenie między jedzeniem a dzwonkiem. Ostatecznie sam dzwon nazywa się bodźcem warunkowym.

Co to jest warunkowanie operacyjne?

Uwarunkowanie operacyjne koncentruje się na użyciu wzmocnienia lub kary w celu zwiększenia lub zmniejszenia zachowania. Dzięki temu procesowi powstaje powiązanie między zachowaniem a konsekwencjami tego zachowania. Oprócz wykorzystywania do szkolenia ludzi i zwierząt w zakresie angażowania się w nowe zachowania, warunkowanie przez operanty może również służyć do pomagania ludziom w eliminowaniu niepożądanych. Stosując system nagród i kar, ludzie mogą nauczyć się przezwyciężać złe nawyki, które mogą mieć negatywny wpływ na ich zdrowie, takie jak palenie lub przejadanie się. Ponadto warunkowanie operacyjne odgrywa również ważną rolę w tym, jak szybko uczymy się zachowania i jak silna staje się reakcja.

Kluczowe różnice

Najprostszym sposobem na zapamiętanie różnic między warunkami klasycznymi a operantowymi jest stwierdzenie, że zachowanie jest dobrowolne i mimowolne.

1. Warunkowanie klasyczne jest procesem uczenia się odkrytym po raz pierwszy przez rosyjskiego fizjologa Iwana Pawłowa na początku 1900 roku. Z drugiej strony warunkowanie warunkowane przez operanta amerykańskiego fizjologa B.F. Skinnera w 1938 roku.
2. Uwarunkowania klasyczne to rodzaj uczenia się, który uogólnia związek między dwoma bodźcami, tj. Jeden oznacza występowanie drugiego. I odwrotnie, warunkowanie warunkowe stwierdza, że ​​żywe organizmy uczą się zachowywać w określony sposób, ze względu na konsekwencje, które wynikały z ich przeszłych zachowań.
3. W warunkowaniu klasycznym proces warunkowania, w którym eksperymentator uczy się łączyć dwa bodźce na podstawie mimowolnych reakcji, które występują przed nim. Przeciwnie, w warunkowaniu operacyjnym zachowanie organizmu zostanie zmodyfikowane zgodnie z następstwami, które pojawią się później.
4. Warunkowanie klasyczne opiera się na mimowolnym lub odruchowym zachowaniu, w istocie, fizjologicznych i emocjonalnych reakcji organizmu, takich jak myśl i uczucia. Z drugiej strony warunkowanie operacyjne polega na dobrowolnym zachowaniu, tj. Aktywnej reakcji organizmu.
5. Warunkowanie klasyczne, reakcje organizmu, są pod kontrolą bodźca, podczas gdy w warunkowaniu operacyjnym odpowiedzi są kontrolowane przez organizm.
6. Uwarunkowanie klasyczne definiuje warunkowy i bezwarunkowy bodziec, ale warunkowanie warunkowe nie definiuje warunkowego bodźca, tzn. Można go jedynie uogólnić.
7. Jeśli chodzi o pojawienie się bezwarunkowego bodźca, kontroluje go eksperymentator, więc organizm odgrywa rolę bierną. W przeciwieństwie do tego, występowanie wzmacniacza jest pod kontrolą organizmu, a zatem organizm działa aktywnie.

Wniosek

Podsumowując, warunkowanie klasyczne i warunkowanie operacyjne są ważnymi pojęciami uczenia się wywodzącymi się z psychologii behawioralnej. Chociaż te dwa typy uwarunkowań mają pewne podobieństwa, ważne jest zrozumienie niektórych kluczowych różnic, aby jak najlepiej określić, które podejście jest najlepsze w niektórych sytuacjach uczenia się.