Zawartość

• Treść: Różnica między Wynajmującym a Najemcą
• Wykres porównania
• Co to jest Wynajmujący?
• Co to jest Najemca?
• Kluczowe różnice
• Wyjaśnienie wideo

Główną różnicą między leasingodawcą a leasingobiorcą jest to, że leasingodawca jest osobą, która jest właścicielem nieruchomości lub udostępnia nieruchomość najemcy, podczas gdy leasingobiorcą jest osoba, która zajmuje nieruchomość i płaci za nią dzierżawę.

Treść: Różnica między Wynajmującym a Najemcą

• Wykres porównania
• Co to jest Wynajmujący?
• Co to jest Najemca?
• Kluczowe różnice
• Wyjaśnienie wideo

Wykres porównania

Co to jest Wynajmujący?

Wynajmujący jest jednym z głównych uczestników dwóch uczestników umowy najmu, który jest właścicielem nieruchomości lub posiada ją i zapewnia ją najem najemcy na czas określony. Leasingodawcą może być zarówno osoba fizyczna, jak i osoba prawna. W większości przypadków sprzedającym i wynajmującym nieruchomość może być ta sama osoba. Kiedy leasingodawca wynajmuje nieruchomość, ma ograniczone prawa do leasingowanych aktywów. Wynajmujący będzie miał ograniczone pozwolenie na wjazd wyłącznie w określonych celach naprawy i konserwacji. Ma jednak prawo do zakończenia umowy najmu w przypadku, gdy stwierdzi, że doszło do nielegalnego użytkowania nieruchomości lub doszło do umyślnych szkód. Zwykle podatek od nieruchomości i inne opłaty prawne są opłacane przez leasingodawcę, który nie uzgodnił wcześniej, że leasingobiorca je rozliczy. Jednak w większości przypadków najemca jest odpowiedzialny za uiszczenie opłat za media, jeśli kwota dzierżawy nie obejmuje opłaty za media pobieranej z góry.

Co to jest Najemca?

Najemca jest jednym z głównych uczestników dwóch uczestników umowy najmu, który nabywa nieruchomość lub składnik majątku i dokonuje w zamian okresowych lub miesięcznych płatności. Umowa dzierżawy ze strony najemcy wykazuje własność posiadania nieruchomości; nie można go jednak traktować jak właściciela, ponieważ własność spoczywa na wynajmującym. Zwykle dzierżawca nie ponosi odpowiedzialności za uiszczenie opłat i podatków rządowych, dopóki nie zostanie z góry określony. W ten sam sposób nie jest on również zobowiązany do naprawy i konserwacji. W większości przypadków leasingobiorca zawsze uiszcza opłaty za media, dopóki nie uzgodni z góry, że nie będzie zobowiązany do zapłaty wszystkich tych opłat, jeśli umowa najmu pokrywa już te opłaty.

Kluczowe różnice

1. Leasingodawca nabywa nieruchomość nie na własny użytek, a najemca nabywa tę nieruchomość na podstawie dzierżawy na własny użytek.
2. Pierwotne przeniesienie własności spoczywa na wynajmującym, jednak najemca otrzymuje własność do czasowego użytkowania za uzgodnioną płatność.
3. Własność spoczywa na leasingodawcy, a własność na leasingobiorcy.
4. W przypadku bankructwa leasingobiorcy, leasingodawca ma prawo do otrzymania płatności w pierwszej kolejności, a leasingobiorca nie ma obaw o upadłość leasingodawcy.
5. Lesser jest właścicielem nieruchomości i nie ma ograniczeń w korzystaniu z jego nieruchomości. Zezwolenie jest wymagane tylko wtedy, gdy została zawarta dzierżawa, a nieruchomość w podnajmującym Z drugiej strony dzierżawca ma ograniczoną kontrolę nad nieruchomością.
6. Najemca musi ubezpieczyć się od strat, a leasingodawca jest zobowiązany do upewnienia się, że jest właścicielem lub zawiera umowę najmu w imieniu zleceniodawcy.
7. Wynagrodzenie leasingodawcy polega na uzyskaniu kwoty płatności jako rekompensaty lub czynszu. Uwzględnieniem najemcy jest uzyskanie tymczasowego użytkowania i korzystania z rzeczy w całości lub
8. Najemca może zdecydować o unieważnieniu umowy w przypadku zniszczenia mienia w wyniku pożaru, powodzi, burzy lub innego nieznanego zdarzenia.
9. Wynajmujący może odebrać komuś nieruchomość i może ją dalej wynająć, ale dzierżawca nie może zezwolić innej osobie na korzystanie z nieruchomości w innym celu niż ten, dla którego została ona wynajęta.
10. Zgodnie z MSR 17 w zakresie leasingu finansowego „w sprawozdaniach finansowych leasingobiorców: na początku okresu leasingu leasing finansowy powinien być rejestrowany jako składnik aktywów i zobowiązanie na poziomie niższej z wartości godziwej składnika aktywów i wartości bieżącej minimalnych opłat leasingowych (zdyskontowanych według stopy procentowej wynikającej z leasingu, jeżeli jest to wykonalne, lub według przyrostowej stopy oprocentowania kredytu). ”„ w sprawozdaniach finansowych leasingodawców: na początku okresu leasingu leasingodawca powinien zarejestrować leasing finansowy w bilansie jako należność w kwocie równej inwestycji netto w leasing. ”

Wyjaśnienie wideo