Zawartość

• Wykres porównania
• Definicja testowania integracji z góry na dół
• Definicja oddolnych testów integracji
• Wniosek

Podstawową różnicą między testami integracji odgórnej i oddolnej jest to, że testy integracyjne odgórne wykorzystują kody pośredniczące do wywoływania podmodułów podporządkowanych funkcji głównej, natomiast w testach integracyjnych oddolnych kody pośredniczące nie są potrzebne, a zamiast tego używane są sterowniki . Związana z tym redundancja jest bardziej w przypadku podejścia odgórnego niż oddolnego.

Te dwie techniki są częścią testów integracyjnych, które zapewniają zorganizowany sposób budowania struktury programu, jednocześnie wykonując testy w celu wykrycia błędów związanych z interfejsem. Testy integracyjne są przeprowadzane głównie w celu połączenia komponentów testowanych jednostkowo w celu zbudowania programu zgodnie ze specyfikacjami projektowymi.

1. 1. Wykres porównania
   2. Definicja
   3. Kluczowe różnice
   4. Wniosek

Wykres porównania

Podstawa do porównania	Testy integracji z góry na dół	Testy integracyjne oddolne
Podstawowy	Wykorzystuje kody pośredniczące jako chwilowe zamienniki wywoływanych modułów i symuluje zachowanie oddzielnych modułów niższego poziomu.	Użyj sterowników testowych, aby zainicjować i przekazać wymagane dane do niższego poziomu modułów.
Korzystny	Jeśli znaczna wada wystąpi u góry programu.	Jeśli kluczowe wady wystąpią w dolnej części programu.
Podejście	Najpierw zapisywana jest główna funkcja, a następnie wywoływane z niej podprogramy.	Najpierw tworzone są moduły, a następnie integrowane z funkcją główną.
Wdrożono w dniu	Języki programowania struktur / procedur.	Obiektowe języki programowania.
Analiza ryzyka	Współpraca nad skutkami wewnętrznych awarii operacyjnych.	Modele służą do analizy pojedynczego procesu.
Złożoność	Prosty	Złożone i wymagające dużej ilości danych.
Działa na	Duże i małe elementy.	Małe i duże elementy.

Definicja testowania integracji z góry na dół

The odgórne testy integracyjne jest techniką przyrostową budowy struktury programu. Zawiera moduły podczas ruchu w dół, zaczynając od głównego elementu sterującego w hierarchii. Podmoduły są następnie integrowane z modułem głównym za pomocą metody głębokości lub szerokości. Głównym celem integracji odgórnej jest weryfikacja istotnych punktów kontroli i decyzji na wcześniejszym etapie procesu testowego.

Proces integracji obejmuje następujące kroki w podejściu odgórnym:

• Począwszy od głównego modułu sterującego, kody pośrednie są następnie wymieniane dla komponentów znajdujących się poniżej głównych modułów.
• Strategia wymiany podrzędnego kodu pośredniczącego zależy od rodzaju zastosowanego podejścia integracyjnego (tj. Najpierw głębokości i szerokości), ale tylko jeden kod pośredni może być zastąpiony rzeczywistymi komponentami naraz.
• Po integracji komponentów przeprowadzane są testy.
• Po zakończeniu zestawu testów pozostały odcinek zostaje zastąpiony rzeczywistym składnikiem.
• Na koniec przeprowadzany jest test regresji, aby zapewnić brak nowych błędów.

Ponieważ testy odgórne wykorzystują kody pośredniczące w celu zastąpienia danych niskiego poziomu i nie wolno przepływać w górę. Istnieją trzy sposoby, aby to zrobić, po pierwsze, do momentu zamiany kodów pośredniczących na rzeczywiste funkcje, pozostałe funkcje są opóźnione. Po drugie, można utworzyć nowe kody pośredniczące, które mogą wykonywać ograniczone funkcje i imitować rzeczywiste kody pośredniczące. W ostatnim pomyśle kody pośredniczące można zintegrować od hierarchii od dołu do góry. Jednak ostatnie rozwiązanie określa się jako integrację oddolną, co opisano w następnej definicji.

Definicja oddolnych testów integracji

The oddolne testy integracyjne zaczyna się od budowy podstawowych modułów (tj. elementów programu najniższego poziomu). Integruje komponenty znajdujące się na najniższym poziomie (tj. Najniższym poziomie), zapewniając proces i eliminując potrzebę odcinków. W miarę jak integracja idzie w górę, wymagania dla oddzielnych sterowników testowych maleją. W związku z tym ilość kosztów ogólnych jest również zmniejszona w porównaniu z podejściem do testowania integracji od dołu do góry.

Integracja oddolna obejmuje następujące kroki:

• Łączy elementy niskiego poziomu znane również jako kompilacje w klastry, które wykonują określoną podfunkcję oprogramowania.
• Sterownik (program sterujący) jest wykorzystywany w integracji typu bottom-up do organizowania danych wejściowych i wyjściowych przypadków testowych.
• Następnie klaster jest testowany.
• Klastry są uwzględniane podczas zwiększania struktury programu, a sterowniki są eliminowane.

1. Testy integracji odgórnej implementują kody pośredniczące jako zamiennik niskiego poziomu. Przeciwnie, oddolne testy integracyjne wykorzystują sterowniki do przekazywania danych na niższy poziom modułów.
2. Główna funkcja jest najważniejszą częścią odgórnego testowania integracji, za pomocą którego wywoływane są inne podprogramy. Przeciwnie, podejście oddolne kładzie nacisk na moduły niższego poziomu, a następnie tworzy je i integruje na początku.
3. Zorientowane na strukturę / procedury języki programowania implementują testowanie integracyjne odgórne, natomiast testy oddolne są implementowane w językach obiektowych.
4. Aby zbadać ryzyko w podejściu testowym odgórnym, połączono wpływ wewnętrznych defektów operacyjnych. Natomiast oddolne testy integracyjne monitorują proces osobno za pomocą modeli.
5. Testy integracyjne odgórne są proste w porównaniu z testami oddolnymi.
6. Testy integracji odgórnej działają na dużych i małych komponentach, natomiast podejście oddolne jest odwrotne.

Wniosek

W obu podejściach, testy integracji odgórnej i oddolnej odgórne wyniki dają więcej zbędnych wyników i prowadzą do dodatkowych wysiłków w postaci kosztów ogólnych. I odwrotnie, podejście oddolne jest złożone, ale bardziej wydajne niż poprzednie.