Różnica między kompilatorem a asemblerem
Zawartość
Kompilator i asembler odgrywają ważną rolę w wykonywaniu programu. Niektóre kompilatory bezpośrednio generują kod wykonywalny zamiast kodu asemblera. Kompilator pobiera wstępnie przetworzony kod źródłowy i tłumaczy go na kod asemblera. Asembler pobiera kod asemblera z kompilatora i tłumaczy go na relokowalny kod maszynowy. W tym artykule omówiłem różnice między kompilatorem a asemblerem za pomocą poniższej tabeli porównawczej, wystarczy spojrzeć.
- Wykres porównania
- Definicja
- Kluczowe różnice
- Wniosek
Wykres porównania
| Podstawa do porównania | Kompilator | Monter |
|---|---|---|
| Podstawowy | Generuje kod języka asemblera lub bezpośrednio kod wykonywalny. | Generuje relokowalny kod maszynowy. |
| Wkład | Wstępnie przetworzony kod źródłowy. | Kod języka asemblera. |
| Fazy / karnety | Fazy kompilacji to analizator leksykalny, analizator składni, analizator semantyczny, generowanie kodu pośredniego, optymalizacja kodu, generowanie kodu. | Asembler wykonuje dwa przejścia przez dane wejście. |
| Wydajność | Generowany przez kompilator kod asemblera jest mnemoniczną wersją kodu maszynowego. | Relokowalny kod maszynowy generowany przez asembler jest reprezentowany przez kod binarny. |
Definicja kompilatora
The kompilator to program komputerowy, który czyta program napisany w języku źródłowym, tłumaczy go na równoważny język asemblera i przekazuje kod języka asemblera do Monter. Podczas tłumaczenia kodu źródłowego na kod asemblera kompilator zgłasza również błąd w kodzie źródłowym do jego użytkownika.
Kompilatory są również klasyfikowane jako single-pass, multi-pass, load-and-go, debugowanie i optymalizacja. Klasyfikacja odbywa się na podstawie tego, jaką funkcję wykonuje kompilator i jak została zbudowana. Pomimo tych zawiłości podstawowe zadanie kompilatora pozostaje takie samo.
Kompilacja odbywa się w dwóch częściach, część analityczna i część syntezy. The część analityczna dzieli kod źródłowy na części składowe i tworzy pośrednią reprezentację kodu źródłowego. The część syntezy tworzy kod docelowy z reprezentacji pośredniej.
Kompilacja odbywa się w następujących fazach:
Analizator leksykalny, analizator składni, analizator semantyczny, generator kodu pośredniego, optymalizator kodu, generator kodu, tablica symboli i moduł obsługi błędów.
- The analizator leksykalny odczytuje znaki kodu źródłowego i grupuje je w strumienie tokenów. Każdy token reprezentuje logiczną sekwencję znaków takich jak słowo kluczowe, identyfikatory, operatory. Sekwencja znaków tworząca token nazywa się leksem.
- The analizator składni analizuje token uzyskany z analizatora leksykalnego i grupuje tokeny w a struktura hierarchiczna.
- The analizator semantyczny sprawdza kod źródłowy błąd semantyczny.
- Pośredni generator kodów generuje reprezentacja pośrednia kodu źródłowego
- The Optymalizator kodu optymalizuje kod pośredni do szybciej działającego kodu maszynowego.
- The generator kodów w końcu generuje kod docelowy, który jest relokowalny kod maszynowy lub kod zestawu.
- The tablica symboli to struktura danych, która zawiera zapis każdego identyfikatora w kodzie źródłowym.
- Obsługa błędów wykrywa błąd w każdej fazie i obsługuje te błędy.
Definicja asemblera
Niektóre kompilatory wykonują zadanie asemblera i bezpośrednio generują relokowalny kod maszynowy zamiast kodu asemblera, który jest następnie przekazywany bezpośrednio do linkera / modułu ładującego. The monter pobiera jako dane wejściowe kod asemblera wygenerowany przez kompilator i tłumaczy go na relokowalny kod maszynowy.
Działa nawet najprostsza forma asemblera dwa przejścia nad wejściem. The pierwsze przejście wykrywa wszystkie identyfikatory w kodzie zestawu, który oznacza miejsce przechowywania i przechowywać je w tablica symboli (inne niż tablica symboli kompilatorów). The miejsce przechowywania jest przypisane do identyfikatora napotkanego w pierwszym przebiegu.
w drugie przejście, dane wejściowe są skanowane ponownie i tym razem kod operacji są przetłumaczony w sekwencja bitów reprezentujący tę operację w kodzie maszynowym. Drugie przejście również tłumaczy identyfikatory do adresy zdefiniowane w tablicy symboli. W ten sposób drugie przejście generuje relokowalny kod maszynowy.
- Kluczową różnicą między kompilatorem a asemblerem jest to, że kompilator generuje kod asemblera, a niektóre kompilatory mogą również bezpośrednio generować kod wykonywalny, podczas gdy monter generuje relokowalny kod maszynowy.
- Kompilator pobiera jako dane wejściowe wstępnie przetworzony kod wygenerowane przez preprocesora. Z drugiej strony asembler bierze kod zestawu jako dane wejściowe.
- Kompilacja odbywa się w dwóch etapach faza analizy i faza syntezy. W fazie analizy dane wejściowe przechodzą analizator leksykalny, analizator składni, analizator semantyczny podczas gdy analiza syntezy odbywa się za pośrednictwem generator kodu pośredniego, optymalizator kodu, generator kodu. Z drugiej strony asembler przekazuje dane wejściowe dwie fazy. Pierwsza faza wykrywa identyfikatory i adresy przydziału do nich w drugiej fazie kod zestawu jest tłumaczony na kod binarny.
- Kod zestawu generowany przez kompilator to wersja mnemoniczna kodu maszynowego. Jednak relokowalny kod maszynowy generowany przez asembler to binarny kod relokowalny.
Wniosek:
Asembler może nie być wymagany, ponieważ niektóre kompilatory bezpośrednio generują kod wykonywalny. Jeśli używany jest asembler, wymaga on linkera do połączenia wszystkich wbudowanych bibliotek z funkcjami bibliotecznymi używanymi w kodzie źródłowym.
